Eeuwenlang werden houten dakspanen gebruikt als dakbedekking voor Russische dorpen en steden – het was het meest betaalbare materiaal dat betrouwbare hydro- en thermische isolatie van huizen bood. In navolging van de mode voor milieuvriendelijke materialen, begonnen de dakspanen al in moderne omstandigheden opnieuw te worden geplaatst.
Gordelroos wordt op verschillende manieren dakbedekking genoemd: gordelroos, ploegscharen, tes, gorodets. Ongeacht de naam, de essentie blijft hetzelfde: houten planken die in twee of drie lagen op het dak worden gelegd.
Een goed gelegd en verwerkt schindeldak kan regelmatig meer dan honderd jaar dienst doen, zonder de eigenschappen te veranderen. Er zijn bijna geen vakmensen die houten dakspanen kunnen leggen in Rusland, dus velen moeten opnieuw leren en ervaring opdoen uit het buitenland, in landen waar de vaardigheid niet wordt vergeten, en het klimaat is dicht bij het onze.
Een dakspaan wordt bijvoorbeeld in Duitsland gemaakt, de fabrieksproductie ervan is al lang gevestigd en het eindproduct is inherent een dakspaan – een houten tegel.
Een schindeldak heeft naast zijn milieu-eigenschappen ook technische voordelen, wanneer het tussen de elementen wordt gelegd, worden kleine openingen gevormd, die, wanneer de boom opzwelt tijdens regen, sluit en bij zonnig weer, de bekleding krimpt, waardoor het een zelfventilatieproces krijgt.
Dakshingles zijn verdeeld in twee typen, afhankelijk van de fabricagemethode: gezaagd en gechipt. Als grondstof wordt alleen vochtbestendig hout gekozen, ultrasterk en harsachtig. Er wordt gebruik gemaakt van lariks, eiken, linden, esp of Canadees rood cederhout.
Gordelroos kan verschillende tinten hebben, het hangt af van het type hout waaruit het is gemaakt, bijvoorbeeld cederdakspanen hebben een paarsrode tint, lariks is lichtbeige. Maar de originele kleur van het afgewerkte dak gemaakt van houten dakspanen duurt niet lang, tijdens blootstelling aan weersveranderingen wordt de coating grijs.
De shingle wordt op een dubbele of drievoudige manier geïnstalleerd, afhankelijk van het constante aantal planken in diameter. De drielaagse laag wordt als betrouwbaarder beschouwd. Relatief laag gewicht van het dak, vijftien tot zeventien kilogram per vierkante meter, het is niet nodig om een krachtig daksparensysteem te bouwen.
In dit geval moet er een ventilatieruimte worden georganiseerd om vocht te verwijderen en moet het materiaal zelf worden behandeld met antiseptische impregnaties en brandwerende middelen.
